Stowarzyszenia dla rodziców po poronieniu powstają, by nieść wsparcie osobom, które doświadczyły straty nienarodzonego dziecka. Pomoc – zarówno psychologa, bliskich, jak i innych ludzi w podobnej sytuacji – jest w tym przypadku bardzo ważna i pomaga uporać się z trudnym doświadczeniem.
- Stowarzyszenie Rodziców Po Poronieniu – największe w Polsce
- Inne stowarzyszenia dla rodziców po poronieniu, grupy wsparcia, serwisy i fundacje
Spis treści
Stowarzyszenie Rodziców Po Poronieniu – największe w Polsce
Najbardziej znanym i największym stowarzyszeniem skupiającym rodziców, którzy doświadczyli poronienia jest Stowarzyszenie Rodziców Po Poronieniu. Jego członkowie niosą wsparcie osobom, które znalazły się w sytuacji straty dziecka oraz edukują społeczeństwo na temat praw po poronieniu. Dzięki prowadzonej przez nich kampanii informacyjnej poprawia się jakość życia wszystkich osób, które dotknęło doświadczenie poronienia czy śmierci dziecka.
Strona internetowa stowarzyszenia zawiera różnego typu informacje związane z poronieniem (od strony prawnej, psychologicznej etc.), które skierowane są zarówno do rodziców, jak i lekarzy, położnych i pielęgniarek, prawników czy duchownych. Prowadzone jest także forum dla rodziców po poronieniu, umożliwiające wymienianie się doświadczeniami. Wsparcie od osób w podobnej sytuacji jest w tym przypadku bardzo ważne. Co więcej, każdy region ma swoich przedstawicieli, z którymi można skontaktować się i porozmawiać.
Kontakt: poczta@poronienie.pl, www.poronienie.pl
Inne stowarzyszenia dla rodziców po poronieniu, grupy wsparcia, serwisy i fundacje
W całym kraju obecne są różnego typu fundacje i stowarzyszenia, które niosą pomoc i wsparcie wszystkim rodzicom po poronieniu. Działają one formalnie lub nieformalnie, często znajdując się przy hospicjach lub parafiach. Zapewniają one zarówno pomoc psychologiczną, jak wsparcie prawnicze czy duchowe.
Warto szukać grup lokalnych, które umożliwiają spotkania z innymi rodzicami na wspólne rozmowy i dzielenie się doświadczeniem. Przejście przez utratę dziecka wspólnie z innymi osobami, które także doświadczyły straty, pozwala odzyskać spokój i lepiej zrozumieć sytuację. Osoby wierzące mogą skorzystać ze specjalnych rekolekcji dla rodziców po poronieniu czy modlitw organizowanych w kościołach.
Oto kilka grup, z którymi warto się skontaktować:
- Śląskie Hospicjum Perinatalne,
- Fundacja „BY DALEJ IŚĆ” z Mysłowic,
- Fundacja „Donum Vitae” ze Szczecina,
- Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci,
- Grupa „Przetrwać Cierpienie”, www.przetrwaccierpienie.org.pl,
- Wspólnota Rodziców po Stracie Dziecka, założona przy Duszpasterstwie Rodzin Archidiecezji Gdańskiej.
Jeśli chcesz poznać więcej informacji na temat któregoś ze stowarzyszeń lub podzielić się z innymi czytelnikami swoją historią, prosimy o skorzystanie z jednej z form kontaktu:
- Tel. 537 883 952
- E-mail: info@poronilam.pl
- Strona Facebook: www.facebook.com/poronilam
- Bezpłatny i anonimowy czat na stronie www.poronilam.pl
- Formularz kontaktowy, dostępny w zakładce Kontakt
Zobacz też:
- Nowe zasady opieki okołoporodowej
- Poroniłam. Wasze historie
- Badania po poronieniach
- Przyczyny poronień
- Ciąża po poronieniu
Kochani , u mnie minął już ponad rok a ja dalej walczę sama ,ze sobą … Wstaje rano tylko po to by pójść do pracy , wracam robię obiad zwykła rutyna… Moje serce pęka na miliony kawałków, głupia pomyłka lekarza pozbawiła mnie bycia mamą , lekarz potwierdził ciążę , po dwóch tygodniach gdzie miałam krwotok powiedział ,że poroniłam a po kolejnych dwóch tygodniach wylądowałam na sali operacyjnej walcząc o życie mając dwie zapaści i 2*5 litra krwi w brzuchu ,bo się jednak okazało ,że była to ciąża pozamaciczna ,która cały czas rosła aż do momentu aż rozerwała mi jajowód … Mam całą lewą stronę usunięta łącznie z jajnikiem jestem po dwóch nowotworach tak bardzo się cieszyliśmy na to maleństwo
Bardzo dziękuję, że napisałaś i podzieliłaś się swoją historią
To, co przeszłaś, jest ogromnie trudne — i nic dziwnego, że po takim czasie wciąż boli. Utrata dziecka, zagrożenie życia, operacja i nagłe poczucie, że zostało się z tym wszystkim samej… to doświadczenia, które zostawiają głęboki ślad.
To, że wstajesz, chodzisz do pracy i „funkcjonujesz”, nie oznacza, że w środku jest łatwiej. Walka z żałobą, złością, poczuciem niesprawiedliwości i samotności po stracie potrafi trwać bardzo długo — i nie ma w tym nic złego ani nienormalnego.
Dziękuję, że podzieliłaś się tym, co nosisz w sobie. To, co piszesz, jest bardzo poruszające i prawdziwe.
Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że potrzebujesz, by ktoś po prostu był obok i wysłuchał — bez ocen i bez pośpiechu — masz do tego pełne prawo.
Jestem z Tobą myślami