Luteina – czym jest? Jakie są wskazania do jej stosowania?

Luteina to potoczna nazwa żeńskiego hormonu płciowego, który pełni w kobiecym organizmie wiele ważnych funkcji. Jest to także lek hormonalny stosowany w ginekologii. Ma on dość szerokie zastosowanie. Zobacz, jakie są wskazania do jego stosowania!

luteina

Luteina – co to za lek i kiedy się ją stosuje?

Luteina jest hormonem płciowym obecnym w kobiecym organizmie. Jest to potoczna nazwa progesteronu. Hormon ten produkowany jest przez ciałko żółte. Jest on odpowiedzialny głównie za utrzymanie ciąży – przygotowuje on błonę śluzową macicy do przyjęcia zarodka, zapobiega poronieniu przed wytworzeniem łożyska, przygotowuje gruczoły sutkowe do laktacji i chroni przed przedwczesnym porodem.

Luteina w kobiecym organizmie nie jest obecna tylko w ciąży. Jej niedobór może być przyczyną zaburzeń cyklu miesiączkowego. Kobiety z nieregularnymi cyklami często więc przyjmuję hormon ten jako lek. Wskazaniem do jego stosowania jest również:

  • Niewydolność ciałka żółtego
  • Cykle bezowulacyjne
  • Wtórny brak miesiączki
  • Zespół napięcia przedmiesiączkowego
  • Występowanie krwawień z dróg rodnych
  • Ryzyka rozrostu endometrium (w przypadku przyjmowania estrogenów)
  • Leczenia niepłodności

Luteinę stosować można dopochwowo lub doustnie. Jest to zależne głównie od przyczyny wdrożenia terapii.

W jaki sposób sprawdzić poziom luteiny w organizmie?

Poziom luteiny w naszym organizmie możemy sprawdzić, wykonując badanie krwi. Pobiera się ją z żyły łokciowej. Najlepiej badanie to wykonać w godzinach porannych, ponieważ poziom tego hormonu zmienia się w ciągu dnia. Nie musimy jednak w tym czasie być na czczo.

Badania poziomu luteiny nie możemy wykonać w dowolnym dniu. Jego wynik jest zależny od fazy cyklu miesiączkowego, dlatego na badanie zgłosić się musimy w odpowiednim czasie. Nasz lekarz powie nam, w jakim dniu cyklu najlepiej zgłosić się na pobranie krwi. Najczęściej jest to konieczne w fazie pęcherzykowej, czyli między drugim a piątym dniem cyklu. Jeśli jednak badanie wykonujemy w celu monitorowania jajeczkowania, to krew musimy pobrać między 12 a 14 dniem cyklu.

Jakie są przeciwwskazania do leczenia luteiną?

Leczenie luteiną nie jest możliwe u każdej pacjentki. Stosować nie można go w przypadku:

  • Nadwrażliwości na substancje, które są zawarte w leku
  • Ciężkich zaburzeń czynności wątroby
  • Żółtaczki cholestatycznej
  • Przebycia epizodu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
  • Krwawienia z dróg rodnych o nieznanej przyczynie
  • Obecności resztek po poronieniu w jamie macicy
  • Karmienia piersią
  • Nowotworu piersi
  • Nowotworu narządu rodnego
  • Zespołu Rotora i Dubin-Johnosa

Istnieją również czynniki, w przypadku których należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania luteiny, takie jak:

  • Łagodne lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby
  • Epizody zakrzepicy
  • Depresja
  • Cukrzyca
  • Insulinooporność
  • Palenie papierosów
  • Wiek powyżej 35 lat
  • Choroby, których objawy zaostrzają się podczas zatrzymania płynów, takie jak padaczka czy astma
  • Czynniki ryzyka rozwoju miażdżycy, takie jak nadciśnienie tętnicze, niezdrowa dieta czy niska aktywność fizyczna

Trombofilia wrodzona a poronienie – co warto wiedzieć?

Poronienie to doświadczenie, po którym bardzo często pojawia się pytanie „dlaczego?”. Jedną z możliwych przyczyn, którą bierze się pod uwagę zwłaszcza przy poronieniach nawracających, jest trombofilia wrodzona – czyli genetyczna skłonność do nadkrzepliwości krwi. Trombofilia może wpływać na prawidłowy przepływ krwi do łożyska, a tym samym na rozwój ciąży już od jej wczesnych etapów. Dobra wiadomość jest taka, że wczesne wykrycie trombofilii i odpowiednie prowadzenie ciąży realnie zwiększa szanse na jej donoszenie i urodzenie zdrowego dziecka. Poniżej wyjaśniam, czym jest trombofilia wrodzona, kiedy warto wykonać badania po poronieniu i jak wygląda dalsze postępowanie.

Kobieta podczas konsultacji lekarskiej uważnie słucha lekarza omawiającego schemat trombofilii wrodzonej – diagnostyka genetyczna po poronieniu.

Trombofilia wrodzona a poronienie – co warto wiedzieć?

Nieleczona trombofilia powodująca zakrzepicę może prowadzić do poronienia, ponieważ powstawanie zakrzepów podczas ciąży jest niebezpieczne dla płodu. Często powoduje tzw. poronienia nawracające, czyli takie, które zdarzają się kilka razy z rzędu.

Jeśli u kobiety doszło więc do minimum dwóch utrat ciąży, warto wykonać badania genetyczne pod kątem występowania trombofilii. Wykrycie choroby i zastosowanie leczenia zgodnie z zaleceniami lekarza – m.in. przyjmowanie heparyny, która jest lekiem przeciwzakrzepowym – zwiększa szanse na urodzenie zdrowego dziecka.

Czym jest trombofilia wrodzona?

Trombofilia wrodzona to genetyczna skłonność do nadmiernego krzepnięcia krwi. Oznacza to, że u niektórych osób krew ma większą tendencję do tworzenia zakrzepów, nawet jeśli na co dzień nie daje to żadnych objawów. Wiele kobiet dowiaduje się o trombofilii dopiero po poronieniu lub kilku stratach ciąży. Dzieje się tak dlatego, że poza ciążą trombofilia może przebiegać zupełnie bezobjawowo i przez lata nie powodować żadnych problemów zdrowotnych.

W czasie ciąży sytuacja się zmienia. Organizm kobiety naturalnie przechodzi w stan większej krzepliwości krwi, aby chronić przed krwawieniem przy porodzie. U kobiet z trombofilią wrodzoną ten mechanizm może być zbyt nasilony, co zwiększa ryzyko powstawania mikrozatorów w naczyniach krwionośnych łożyska. To właśnie dlatego trombofilia wrodzona bywa jedną z przyczyn:
– poronień, zwłaszcza nawracających,
– obumarcia ciąży na wczesnym etapie,
– problemów z prawidłowym rozwojem łożyska.

Ważne jest jedno: trombofilia wrodzona nie oznacza, że nie możesz mieć dziecka. Oznacza jedynie, że ciąża wymaga odpowiedniego rozpoznania i prowadzenia – a przy właściwym leczeniu wiele kobiet donosi zdrową ciążę i rodzi zdrowe dzieci.

U kobiet z trombofilią wrodzoną ten proces może być jednak zbyt nasilony. Zmiany hormonalne, ucisk powiększającej się macicy na naczynia krwionośne oraz większe obciążenie układu krążenia sprzyjają zastojowi krwi i powstawaniu zakrzepów. Zakrzepy mogą zaburzać prawidłowy przepływ krwi, także w obrębie łożyska, co zwiększa ryzyko powikłań ciążowych. Dlatego właśnie ciąża jest momentem, w którym trombofilia wrodzona wymaga szczególnej uwagi i odpowiedniego prowadzenia.

Wrodzoną postać trombofilii można wykryć, przeprowadzając test DNA, który zalecany jest zarówno jako badania po poronieniu, jak i przed rozpoczęciem starań o dziecko. Sprawdza on mutacje genów, które są odpowiedzialne za chorobę, co pozwala na wykrycie trombofilii jako możliwej przyczyny poronienia, a tym samym zwiększa szansę na urodzenie zdrowego dziecka. Badane geny to przede wszystkim czynnik V Leiden oraz gen protrombiny, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zakrzepicy i zawału serca, a także przyczyniają się do poronień.

Jeśli po poronieniu zastanawiasz się, od jakich badań zacząć i jak je sensownie uporządkować, przygotowałam dla Ciebie prostą listę badań po stracie – do pobrania. To praktyczne zestawienie, które możesz zabrać na wizytę do lekarza albo wykorzystać jako spokojny punkt wyjścia do dalszego planowania diagnostyki.

Zakres badanych mutacji zależy od danego laboratorium. W niektórych dostępne są też testy genetyczne identyfikujące wariant A1298C genu MTHFR, mutację genu PAI-1 oraz mutację czynnika V R2. Sprawdza się również, czy w DNA występuje wariant C677T w genie MTHFR powodujący zaburzenia w metabolizmie folianów i witamin z grupy B. Oba opisane warianty genu MTHFR zaburzają bowiem wchłanianie kwasu foliowego, co bardzo często powoduje jego niedobory.

Trombofilia – choroba nazywana inaczej zakrzepicą wrodzoną lub nadkrzepliwością, czyli skłonnością do tworzenia się zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Świadczy ona o predyspozycji do zachorowania, a nie o już powstałych zakrzepach. Może być wrodzona lub uwarunkowana genetycznie. Istnieje możliwość zbadania genotypu pod kątem mutacji V Leiden oraz mutacji genu protrombiny, które predysponują do trombofilii. Osoby, które m. in. miały w przeszłości epizody zakrzepowe, mają obciążenie rodzinne lub objawy choroby zakrzepowo-zatorowej powinny wykonać badania w kierunku trombofilii.

Kiedy warto wykonać badania w kierunku trombofilii wrodzonej?

Badania w kierunku trombofilii wrodzonej warto rozważyć wtedy, gdy po poronieniu pojawia się potrzeba sprawdzenia możliwych przyczyn genetycznych, zwłaszcza jeśli straty ciąży nie były jednorazowe lub nie mają jasnego wytłumaczenia. Szczególnie warto pomyśleć o takiej diagnostyce, gdy:
– doszło do poronień nawracających (najczęściej po dwóch lub więcej stratach),
– ciąże obumierały na podobnym etapie,
– w przeszłości występowały epizody zakrzepicy,
– w rodzinie pojawiały się zakrzepy, zatory lub udary w młodym wieku,
– wcześniejsze badania nie wykazały innych przyczyn poronień.

Badania w kierunku trombofilii wrodzonej można wykonać zarówno po poronieniu, jak i przed kolejnymi staraniami o ciążę. Dla wielu kobiet jest to ważny moment, bo pozwala z większym spokojem przygotować się do następnej próby i – jeśli zajdzie taka potrzeba – wdrożyć leczenie jeszcze przed zajściem w ciążę.

Jakie badania wykrywają trombofilię wrodzoną?

Trombofilię wrodzoną wykrywa się za pomocą badań genetycznych DNA, które pozwalają sprawdzić, czy w Twoim materiale genetycznym występują mutacje zwiększające skłonność do nadkrzepliwości krwi. Badania te wykonuje się z próbki krwi lub wymazu z policzka – bez konieczności specjalnego przygotowania. Najczęściej analizowane są mutacje: czynnika V Leiden i genu protrombiny (F2), ponieważ to one najczęściej wiążą się ze zwiększonym ryzykiem zakrzepicy i powikłań ciążowych, w tym poronień. W zależności od zakresu badania i laboratorium, test może obejmować również inne warianty genetyczne, m.in.: mutacje genu MTHFR (C677T i A1298C), mutację genu PAI-1, wariant czynnika V R2.

Wynik badania pokazuje, czy dana mutacja jest obecna oraz czy występuje w jednej czy w obu kopiach genu. To ważna informacja dla lekarza, ponieważ od rodzaju i liczby mutacji zależy dalsze postępowanie i sposób prowadzenia ciąży. Badania genetyczne w kierunku trombofilii wrodzonej wykonuje się je raz w życiu, ponieważ DNA się nie zmienia.

Chcesz uzyskać więcej informacji na temat badania trombofilii wrodzonej?
Dowiedz się o badaniach genetycznych, które warto zrobić przed kolejną ciążą.
Zadzwoń i skorzystaj z bezpłatnych konsultacji z konsultantką medyczną testDNA, która odpowie na wszystkie Twoje pytania.

Kontakt z konsultantem testDNA – wsparcie w badaniach genetycznychKontakt z konsultantem testDNA – wsparcie w badaniach genetycznych

Objawy trombofilii w ciąży

Trombofilia wrodzona bardzo często nie daje żadnych wyraźnych objawów, zwłaszcza zanim dojdzie do powstania zakrzepów. Dlatego wiele kobiet nie wie, że ją ma, aż do momentu poronienia lub wykonania badań genetycznych.

Jeśli jednak dochodzi do zaburzeń krzepnięcia, objawy mogą pojawić się w czasie ciąży i bywają mylone z jej naturalnymi dolegliwościami. Warto zwrócić uwagę na sygnały, które różnią się od typowych objawów ciążowych lub narastają z czasem. Do objawów, które wymagają konsultacji lekarskiej, należą m.in.:
– jednostronny obrzęk nogi (np. tylko łydki),
– ból, uczucie napięcia lub tkliwości kończyny,
– zaczerwienienie lub zmiana koloru skóry,
– uczucie ciepła w jednym miejscu nogi.

Rzadziej, ale wymagające pilnej pomocy medycznej, są objawy takie jak:
– nagła duszność,
– ból lub ucisk w klatce piersiowej,
– przyspieszone bicie serca,
– nagłe osłabienie lub zawroty głowy.

Ważne jest to, że sama obecność trombofilii nie oznacza, że te objawy na pewno się pojawią. Wiele kobiet z rozpoznaną trombofilią, przy odpowiednim prowadzeniu ciąży, nie doświadcza żadnych powikłań i donosi zdrową ciążę. Jeśli cokolwiek budzi Twój niepokój, lepiej skonsultować to wcześniej z lekarzem. Szybka reakcja nie oznacza paniki – oznacza dbanie o bezpieczeństwo swoje i dziecka.

Czy trombofilia wrodzona jest dziedziczna?

Tak, trombofilia wrodzona ma podłoże genetyczne, co oznacza, że może być przekazywana w rodzinie. Najczęściej dziedziczy się ją w sposób autosomalny dominujący, czyli wystarczy jedna zmieniona kopia genu, aby występowała skłonność do nadkrzepliwości krwi.

W praktyce oznacza to jednak coś bardzo ważnego i uspokajającego: sama obecność mutacji nie jest równoznaczna z chorobą ani z wystąpieniem powikłań. Wiele osób z trombofilią wrodzoną przez całe życie nie doświadcza zakrzepicy ani problemów zdrowotnych. Jeśli w badaniach potwierdzi się trombofilię wrodzoną, lekarz może zaproponować: poinformowanie najbliższej rodziny (np. rodziców lub rodzeństwa) lub rozważenie badań genetycznych u bliskich, zwłaszcza jeśli planują ciążę lub mieli epizody zakrzepowe.

Warto pamiętać, że wiedza o trombofilii nie służy straszeniu, ale zapobieganiu. Dzięki niej można wcześniej zadbać o odpowiednie postępowanie w sytuacjach zwiększonego ryzyka, takich jak ciąża, połóg czy długotrwałe unieruchomienie.

FAQ – najczęstsze pytania o trombofilię wrodzoną

1. Czy trombofilia wrodzona zawsze prowadzi do poronienia?

Nie. Trombofilia wrodzona zwiększa ryzyko powikłań ciążowych, ale sama w sobie nie oznacza, że do poronienia na pewno dojdzie. Wiele kobiet z trombofilią, przy odpowiednim prowadzeniu ciąży, donosi zdrową ciążę i rodzi zdrowe dzieci.

2. Czy badania w kierunku trombofilii wykonuje się po jednym poronieniu?

Najczęściej badania w kierunku trombofilii wrodzonej rozważa się po poronieniach nawracających, czyli po dwóch lub więcej stratach ciąży. W niektórych sytuacjach lekarz może zalecić je wcześniej, jeśli występują dodatkowe czynniki ryzyka.

3. Czy trombofilia wrodzona może nie dawać żadnych objawów?

Tak. Bardzo często trombofilia wrodzona przebiega bezobjawowo i ujawnia się dopiero w sytuacjach zwiększonego ryzyka, takich jak ciąża, połóg lub długotrwałe unieruchomienie.

4. Jakie badania wykrywają trombofilię wrodzoną?

Trombofilię wrodzoną wykrywa się za pomocą badań genetycznych DNA, najczęściej analizujących mutacje czynnika V Leiden oraz genu protrombiny. W zależności od zakresu badania mogą być sprawdzane także inne warianty genetyczne.

5. Czy badania genetyczne w kierunku trombofilii wykonuje się raz w życiu?

Tak. Badania genetyczne wykonuje się tylko raz, ponieważ DNA się nie zmienia. Ich wynik pozostaje aktualny przez całe życie.

6. Czy nieprawidłowy wynik badania oznacza konieczność leczenia?

Nie zawsze. Decyzja o leczeniu zależy od rodzaju mutacji, historii ciąż, wcześniejszych epizodów zakrzepicy oraz indywidualnej sytuacji zdrowotnej. Sam wynik badania jest punktem wyjścia do dalszej oceny przez lekarza.

7. Czy leczenie trombofilii w ciąży jest bezpieczne dla dziecka?

Tak. Najczęściej stosowane w ciąży leki przeciwzakrzepowe, takie jak heparyna, są uznawane za bezpieczne dla płodu i powszechnie stosowane u kobiet z trombofilią.

8. Czy trombofilia wrodzona przekreśla szanse na kolejną ciążę?

Nie. Trombofilia wrodzona nie przekreśla szans na macierzyństwo. Przy odpowiednim rozpoznaniu i prowadzeniu ciąży wiele kobiet rodzi zdrowe dzieci.

Źródła i pomoc

Wytyczne i rekomendacje medyczne
Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników (PTGiP); Rekomendacje dotyczące postępowania w ciąży u kobiet z trombofilią
https://www.ptgin.pl
ESHRE – European Society of Human Reproduction and Embryology; Recurrent Pregnancy Loss – Guideline
https://www.eshre.eu/Guidelines-and-Legal/Guidelines/Recurrent-pregnancy-loss
ACOG – American College of Obstetricians and Gynecologists Inherited Thrombophilias in Pregnancy
https://www.acog.org

Publikacje naukowe – trombofilia i ciąża
Robertson L et al., Inherited thrombophilia and pregnancy complications; British Journal of Haematology, 2006
Lockwood CJ., Inherited thrombophilias in pregnant patients; Obstetrics & Gynecology, 2002
Brenner B., Inherited thrombophilia and pregnancy loss; Thrombosis and Haemostasis, 1999
Rai R, Regan L., Recurrent miscarriage; The Lancet, 2006

Diagnostyka po poronieniu – materiały pomocnicze
Przyczyny poronień i poronień nawracających https://www.poronilam.pl/przyczyny-poronien/
Badania genetyczne po poronieniu https://www.poronilam.pl/badania/
Trombofilia wrodzona jako możliwa przyczyna poronień https://www.poronilam.pl/badania/trombofilia-wrodzona-przyczyna-poronienia/

Wsparcie po stracie ciąży
Pomoc po poronieniu – wsparcie emocjonalne i praktyczne https://www.poronilam.pl/pomoc/pomoc-po-poronieniu/
Centra Zdrowia Psychicznego (NFZ) – pomoc bez skierowania https://www.nfz.gov.pl/dla-pacjenta/zdrowie-psychiczne/
Telefon Zaufania dla Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym 📞 116 123 (czynny codziennie)


Zobacz też:

Badanie kariotypu – na czym polega?

Badanie kariotypu pozwala na sprawdzenie, na ile materiał genetyczny jest prawidłowy, a także dzięki niemu można wykryć ewentualne anomalie pojawiające się w chromosomach. Nieprawidłowości genetyczne mogą negatywnie wpływać na płodność i staranie się o potomstwo.

Badanie kariotypu - na czym polega?

Badanie kariotypu – na czym polega?
Badanie kariotypu – jak wygląda?
Badanie kariotypu – dla kogo?
Badanie kariotypu a koszty
Uzyskany wynik

Badanie kariotypu – na czym polega?

Badanie kariotypu – na czym polega dokładniej? Służy ono do oceny liczby, struktury oraz wielkości chromosomów ludzkich. Na jego podstawie można rozpoznać nieprawidłowości, przez które para ma problemy z zajściem w ciążę. Może ono też wiązać się z ryzykiem urodzenia dziecka z wrodzonymi już wadami genetycznymi. Zmianie może ulec rozmieszczenie materiału genetycznego w obszarze chromosomów, a ich liczba jest wciąż zachowana. Pacjent może nie dostrzegać objawów klinicznych poza problemami z płodnością. Istotne jest to, że występuje ryzyko związane z przekazaniem zmiany w kariotypie dziecku.

Badanie kariotypu – jak wygląda?

Kariotyp to kompletny zestaw chromosomów w ludzkich komórkach. Komórki somatyczne u zdrowego pacjenta zawierają 46 chromosomów. Do badania trzeba pobrać materiał genetyczny, którym jest zwykle krew. Nie trzeba wcześniej specjalnie przygotowywać się albo być na czczo. Prawidłowy kariotyp musi składać się z 23 par: 1 z nich jest parą chromosomów płciowych, a 22 nie są związane z płcią. Badanie kariotypu pozwala m.in. na poznanie przyczyny problemów z płodnością.

Badanie kariotypu – dla kogo?

Badanie kariotypu powinny wykonać przede wszystkim pary mające problemy z poczęciem dziecka, jeśli regularne starania przez rok nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Lekarz na podstawie wyniku określi, czy trudności z zajściem w ciążę wynikają z defektu w kariotypie kobiety, czy też mężczyzny bądź u obu z nich. Inne wskazania do wykonania badania kariotypu to np. historia chorób genetycznych w rodzinie albo nawykowe poronienia. To badanie powinny zrobić kobiety, które chociaż 2 razy straciły ciążę. Dzięki badaniu będzie można też ustalić, czy jest ryzyko przeniesienia danego zaburzenia na potomstwo.

Badanie kariotypu a koszty

Koszt badania kariotypu zależy od tego, jaką metodą test został przeprowadzony. Badanie klasyczne wynosi ok. 500 zł, a nowoczesna metoda molekularna wynosi ok. 2000zł. Wszystko zależy od sposobu pobrania próbki, czułości oraz metody badania i zakres wykrywanych zaburzeń.

Uzyskany wynik

Negatywny wynik świadczy o występujących anomaliach. Nieprawidłowości mogą wpływać na różne schorzenia. Przykładowo u mężczyzn może występować zespół Klinefeltera, zaś u kobiet zespół Turnera. Nie w każdym przypadku aberracje chromosomowe mogą przyczyniać się do choroby genetycznej, gdyż mogą one przejawiać się innymi objawami, jak no. zakłócona produkcja plemników albo komórek jajowych.

Do badania kariotypu trzeba wyhodować komórki w laboratoriach, które służą następnie do badań. Na wynik trzeba czekać zatem kilka tygodni.

W przypadku wykrycia anomalii w chromosomach, trzeba udać się na wizytę do genetyka. Po zbadaniu nieprawidłowości, wskaże on pomocne leczenie.

Badanie kariotypu – kilka informacji

Dzięki badaniu kariotypu można sprawdzić, czy u danego pacjenta pojawiają się aberracje chromosomowe. Zazwyczaj nie dają one po sobie znać poprzez dostrzegalne objawy, ale z drugiej strony mogą one negatywnie wpływać choćby na płodność. To niezwykle ważne badanie zwłaszcza dla par starających się o potomstwo.

Badanie kariotypu - kilka informacji

Badanie kariotypu – na czym polega?
Badanie kariotypu – wskazania
Badanie kariotypu – wynik
Nieprawidłowości w kariotypie – co dalej?

Badanie kariotypu – na czym polega?

Badanie kariotypu jest prostym badaniem genetycznym. Polega ono na pobraniu materiału DNA – próbki z krwi jak do zwykłej morfologii, a w kolejnym etapie trzeba ustalić kariotyp badanej osoby. Na podstawie przeprowadzonego tego badania można sprawdzić jak dokładnie wygląda zestaw chromosomów pacjenta. Prawidłowy wynik powinien wskazać na karioptyp, który składa się z 23 par, a w tym 22 nie są związane z płcią, a 1 to para chromosomów płciowych. Badanie kariotypu pozwala na sprawdzenie, czy występują jakiekolwiek nieprawidłowości. Mogą one obejmować szeroki zakres, jak np. niewłaściwą liczbę chromosomów albo ewentualne wady w ich budowie bądź strukturze albo samej wielkości.

Badanie kariotypu – wskazania

W przypadku badania kariotypu można wyróżnić kilka charakterystycznych wskazań. Jednym z nich jest choćby niepłodność, czyli niemożność do zajścia w ciążę pomimo regularnego współżycia przez okres czasu obejmujący rok – oczywiście bez stosowania jakichkolwiek środków antykoncepcyjnych. Występująca w tym przypadku wada w kariotypie odpowiada za problemy z zapłodnieniem, co szacuje się aż na kilka procent przypadków. Spośród innych zaleceń do przeprowadzenia tego badania można wskazać np. na: poronienia nawykowe albo występowanie już chorób genetycznych w rodzinie bądź urodzenie poprzednio martwego dziecka. Do testu powinna przystąpić nie tylko kobieta, ale również mężczyzna, dlatego że nigdy nie wiadomo, u którego z partnerów występują aberracje. W niektórych przypadkach są one obecne nawet u ich obojga.

Badanie kariotypu – wynik

Badanie kariotypu – wynik wskazuje, czy kariotyp badanej osoby jest w pełni prawidłowy, co jest ukierunkowane na określoną liczbę chromosomów, ilość materiału genetycznego itd. Przykładem może być sytuacja, w której aberracje chromosomów płci mogą wywoływać u kobiety zespół Turnera, a u mężczyzny natomiast choćby zespół Klinefeltera. Niekiedy mogą też występować tzw. „zrównoważone translokacje”. Pomimo tego, że nie wywołują one chorób genetycznych to mogą negatywnie wpływać na zaburzoną produkcję plemników czy też komórek jajowych.

Nieprawidłowości w kariotypie – co dalej?

Co w przypadku pojawienia się nieprawidłowości w kariotypie? Jednym z najlepszych zaleceń jest udanie się do lekarza genetyka wraz z uzyskanym wynikiem z badania kariotypu. Specjalista zatem określi rodzaj występującej aberracji, jak również jej wpływ na płodność. Kolejnym jego zadaniem będzie zaproponowanie odpowiedniego leczenia. Kiedy para będzie stosować się do zaleceń, prawdopodobnie będą oni mieć większe szanse na możliwość poczęcia oraz urodzenia zdrowego dziecka. Para na podstawie rozmowy ze specjalistą może rozwiać także swoje wszelkie wątpliwości zadając pytania, których odpowiedź jest dla nich niepewna.

 

Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej

Kariotyp to zestaw wszystkich 23 par chromosomów ludzkich. Dzięki temu badaniu można ocenić, czy ich zarówno ilość, jak i struktura są prawidłowe. Na podstawie uzyskanego wyniku można sprawdzić, czy pojawiają się zmiany przyczyniające się do poronień, problemów z niepłodnością albo występowaniem choroby genetycznej.

Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej

Badania kariotypu – wskazania
Badanie kariotypu – jak wygląda?
Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej – cena, czas realizacji
Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej – wyniki

Badania kariotypu – wskazania

Badanie kariotyp z limfocytów krwi obwodowej stanowi jedno z podstawowych testów genetycznych, które są zalecane w przypadku diagnostyki poronień oraz poronień nawykowych i niepłodności. Spośród pozostałych wskazań do przeprowadzenia tego badania można wskazać na:

  • pojawianie sie cech fenotypowych, które wskazują na określoną aberrację chromosomową,
  • mnogie wady wrodzone,
  • występowanie strukturalnej aberracji chromosomowej wśród członków w rodzinie,
  • niepełnosprawność intelektualna o niewyjaśnionej etiologii,
  • martwy poród o nieznanej etiologii,
  • urodzenie dzieci już z wadami rozwojowymi o nieznanej etiologii,
  • azoospermia albo oligozoospermia w badaniu nasienia,
  • niepłodność o nieznanej etiologii,
  • przygotowanie do wymaganych procedur zapłodnienia, które jest wspomagane albo pozaustrojowe,
  • zaburzenia rozwoju oraz dojrzewania płciowego takiego jak: pierwotny albo wtórny brak miesiączki bądź przedwczesna menopauza, niewłaściwa budowa zewnętrznych narządów płciowych i obojnactwo, a także brak dojrzewania płciowego czy też cechy przedwczesnego dojrzewania płciowego,
  • pojawienie się choroby recesywnej, która jest sprzężona z chromosomem X wśród kobiet,
  • niskorosłość u kobiet o nieznanej etiologii.

Badanie kariotypu – jak wygląda?

W celu wykonania badania kariotypu trzeba pobrać próbkę krwi, niczym nie różniącą się od standardowej morfologii. Następnie zakładana zostaje hodowla komórkowa. Istotne jest to, że do przeprowadzenia tego badania nie trzeba specjalnie się przygotowywać wcześniej i nie trzeba być nawet na czczo. Jedynym zaleceniem jest to, aby dzień wcześniej spożyć więcej płynów niż zwykle. Nie wolno pić alkoholu. W dniu pobrania próbki pacjent musi być zdrowy, gdyż bowiem wszelkie infekcje mogłyby zakłócić albo wydłużyć proces przeprowadzenia tego badania.

Badanie kariotypu wykonuje się tylko raz w życiu, ponieważ nie ma konieczności, aby powtórzyć go. Jeśli chodzi o diagnostykę poronień albo niepłodności to badanie kariotypu powinno zostać przeprowadzone nie tylko przez kobietę, ale również mężczyznę.

Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej – cena, czas realizacji

Cena badania kariotypu z limfocytów krwi obowdowej waha się pomiędzy 450-700 zł. Pacjent ma do wyboru pakiety badań. Poza kariotypem mogą oni wykonać dodatkowo test na trombofilię wrodzoną, celiakię albo immunofenetyp. Czas realizacji badania wynosi ok. 6 tygodni od chwili dotarcia próbki do laboratorium.

Kariotyp z limfocytów krwi obwodowej – wyniki

Wyniki z wykonanego badania kariotypu pacjent otrzymuje online. Później powinien on zostać skonsultowany dodatkowo z lekarzem genetykiem. Uzyskany wynik może stanowić kluczowe znaczenie w przypadku dalszego postępowania diagnostycznego, jeśli będzie to konieczne.

Pary borykające się z poronieniami albo niepłodnością mogą otrzymać pomoc od lekarza genetyka, dla którego kluczowe będą informacje zebrane podczas wywiadu, informacje o historii zdrowia pacjentów. Dzięki temu może on oszacować, jakie szanse mają oni na potomstwo w przyszłości i zlecić im dalsze postępowanie bądź ukierunkowaną konkretnie diagnostykę.