Poronienia samoistne

Poronienia samoistne to poronienia, które polegają na wydaleniu jaja płodowego poza organizm matki. Dochodzi do nich z przyczyn naturalnych, a więc bez ingerencji ze strony personelu medycznego.

Poronienia samoistne

Najważniejsze informacje:

  1. Poronienia samoistne – zupełne i niezupełne
  2. Poronienia samoistne – przyczyny
  3. Poronienia samoistne – badania

Poronienia samoistne – zupełne i niezupełne

Poronienia samoistne możemy podzielić na zupełne lub niezupełne. Zupełnym nazwiemy poronienie,  do którego doszło na wczesnym etapie ciąży (do 12 tygodnia). W tym rodzaju poronienia jajo płodowe zostaje wydalone w całości i nie trzeba wykonywać u pacjentki zabiegu łyżeczkowania macicy. Po 12 tygodniu ciąży mamy najczęściej do czynienia z poronieniem niezupełnym, w którym płód nie zostaje wydalony w całości. Pozostałe w macicy resztki trzeba usunąć poprzez jej wyłyżeczkowanie (oczyszczenie). Czasem podaje się też środki farmakologiczne. 

Przeciwieństwem poronienia samoistnego jest poronienie wywołane, które następuje już po wcześniejszej interwencji medycznej (pacjentce podaje się leki lub przeprowadza u niej zabieg). Poronienia wywoływane wykonywane są np. wtedy, gdy dojdzie do obumarcia płodu, a organizm kobiety nie będzie w stanie samodzielnie go wydalić (nie wystąpi poronienie samoistne). Warto pamiętać, że obumarły płód nie może pozostawać zbyt długo w macicy, gdyż może to zagrażać zdrowiu i życiu matki.

Poronienia samoistne – przyczyny

Poronienie samoistne może nastąpić wskutek wielu różnych czynników: silnego stresu, wad anatomicznych macicy, stosowania używek, chorób zakaźnych i autoimmunologicznych, zaburzeń hormonalnych czy czynników genetycznych.

Poronienia samoistne – badania 

Po poronieniu samoistnym lekarze rzadko kiedy zlecają pacjentce specjalistyczne badania. Niektórzy twierdzą jednak, że już po pierwszym poronieniu kobietę należy poddać szczegółowej diagnostyce, w celu ustalenia przyczyny straty ciąży.

Diagnostyka poronień powinna obejmować następujące badania: genetyczne, badania endokrynologiczne, infekcyjne immunologiczne (np. w kierunku zespołu antyfosfolipidowego) oraz badania USG w kierunku wad anatomicznych narządów rodnych (np. tyłozgięcia macicy, macicy dwurożnej itp.).

Badania genetyczne dobrze jest wykonać w pierwszej kolejności, bo najczęstszą przyczyną poronień są właśnie wady genetyczne zarodka lub rodziców. Najważniejszymi badaniami w tym przypadku są badania kariotypu rodziców oraz badania genetyczne materiału z poronienia. Kobietę warto też przebadać pod kątem trombofilii wrodzonej i związanych z nią zmian/mutacji genetycznych (czynnika V Leiden, genu protrombiny, wariantów genu MTHFR). Przeczytaj bezpłatny poradnik o badaniach DNA po poronieniu [PDF]


Zobacz też:

 

3.2/5 - (4 głosów / głosy)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *