Rejestracja dziecka po poronieniu otwiera rodzicom drogę do skorzystania z urlopu macierzyńskiego (8 tygodni) i zasiłku pogrzebowego (4 000 zł). Aby zarejestrować dziecko rodzice muszą otrzymać ze szpitala kartę martwego urodzenia. Zostaje ona wydana, gdy ustalono jego płeć. W naszym artykule doradzimy jak krok po kroku uzyskać potrzebne dokumenty.
Poronienie w domu dotyczy przede wszystkim strat w pierwszych tygodniach ciąży. Co robić, jeśli do niego dojdzie lub gdy istnieje takie podejrzenie? Czy trzeba zgłosić się do szpitala? Czy przysługują Ci prawa po poronieniu (pochowanie dziecka, rejestracja w Urzędzie Stanu Cywilnego, urlop macierzyński 56 dni, zasiłek pogrzebowy 4000 złotych)?
Wielu kobietom zdarza się poronić przynajmniej dwa razy. Teoretycznie to przedwczesne zakończenie ciąży jeszcze przed 22. tygodniem. Objawy nie zawsze są charakterystyczne – można ich bowiem nawet nie dostrzec. Kobiety zawsze liczą, że kolejna ich ciąża zakończy się sukcesem, jednakże co robić, kiedy sytuacja niestety powtarza się? Jak w takiej sytuacji wygląda diagnostyka, żeby zmniejszyć ryzyko powtórzenia się ubiegłej sytuacji?
Pierwsze badanie po poronieniu
Co robić – poroniłam dwa razy
Badanie kariotypu po dwóch poronieniach
Najczęściej zlecane badania po poronieniu
Poroniłam dwa razy – kiedy starać się o kolejną ciążę?
Najczęściej na wczesnym etapie przyczyną poronienia są choroby genetyczne zarodka, jak np. zespół Downa. Zgodnie ze statystykami to odnosi się nawet do ok. 80% strat. Badanie, które to sprawdza trzeba wykonać tuż po poronieniu, bo przekazywaną próbkę do analiz stanowi materiał z poronienia w soli fizjologicznej, którym są: kosmówka albo kosmki kosmówki czy też kawałek pępowiny. Te badania można również wykonać po badaniach histopatologicznych. Dzięki temu kobieta może dowiedzieć się, jaka była przyczyna poronienia. To pozwoli jej na szybsza regenerację psychiczną.
Poroniłam dwa razy – co robić? To pytanie zadaje sobie wiele kobiet. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zwraca szczególną uwagę na badanie na trombofilię wrodzoną. To genetyczna skłonność do pojawiania się zakrzepów. Na podstawie tego badania można sprawdzić, czy występują mutacje jak np. mutacja czynnik V Leiden, które przyczyniają się do zwiększenia ryzyka zakrzepowego, a z drugiej strony mogą też prowadzić do wczesnych poronień oraz wszelkich innych problemów położniczych. Nieprawidłowy wynik badania nie oznacza, że kobieta nie ma już szans na kolejną i zdrową tym razem ciążę. To cenna wskazówka dla ginekologa, aby wiedział on, jak powinien prowadzić następną ciążę i czy musi on zlecić pacjentce leczenie przeciwzakrzepowe.
Można wykonać również badanie kariotypu, kiedy rodzice chcą wiedzieć, z jakiej przyczyny nastąpiło poronienie. Dzięki niemu można też sprawdzić, czy w obszarze chromosomów występują jakieś zmiany przyczyniające się do niepowodzeń. Dzięki wyniku badania kariotypu i wywiadu lekarskiemu, genetyk może oszacować jakie szanse ma para na potomstwo i wskazać im odpowiednie postępowanie. Uzyskany nieprawidłowy czy też prawidłowy wynik nie wskazujący na jakiekolwiek zmiany jest niezwykle ważny w przypadku diagnostyki par po poronieniu. To badanie powinna wykonać zatem nie tylko kobieta, ale również mężczyzna.
Kobiety po poronieniu są kierowane zwykle na podstawowe badania hormonalne. Mogą wtedy wystąpić nieprawidłowości w pracy tarczycy. Zaleca się też sprawdzić, czy w budowie macicy nie występuje przegroda powodująca poronienie oraz utrudniająca donoszenie ciąży. Pacjentki decydują się również na badania infekcyjne, jak np. toksoplazmoza i różyczka. Po ich wykryciu, specjalista wie, jakie leczenie zlecić pacjentce, aby zmniejszyć ryzyko pojawienia się kolejnego poronienia.
Kiedy poroniłam dwa razy, kiedy zatem mogę starać się o następną ciążę? – Każda kobieta w takiej sytuacji chciałaby natychmiast znać odpowiedź na to pytanie. Nie ma jednakże jednoznacznej odpowiedzi. Lekarz może wyłącznie określić, kiedy będzie najlepszy czas dla danej pacjentki. Wszystko zależy od tygodnia, w którym nastąpiło poronienie, przyczyny straty i stanu zdrowia kobiety. Zaleca się, aby wcześniej wykonać najpierw najważniejsze badania, aby móc jak najlepiej przygotować się do kolejnej ciąży. Przyszła mama musi przede wszystkim odzyskać spokój i równowagę psychiczną.
Łyżeczkowanie czy tabletka poronna?
Tabletki poronne w przypadku ciąży obumarłej.
Jak wygląda zabieg łyżeczkowania?
Łyżeczkowanie — o czym warto pamiętać?
Dlaczego ważne są dalsze badania?
Jak można poznać przyczynę poronienia?
Bardzo często do poronienia dochodzi na początkowym etapie ciąży. Jeżeli w trakcie badania ultrasonograficznego lekarz stwierdzi brak akcji serca płodu lub jego obumarcie, pacjentka otrzymuje skierowanie na zabieg łyżeczkowania lub czeka na samoistne poronienie. Jaka jest różnica i o czym warto szczególnie pamiętać w tej sytuacji?
Tabletki poronne zazwyczaj są dopochwowe lub podaje się je pod język. Mają one na celu samoistne oczyszczenie organizmu przez skurcze macicy. Towarzyszy temu ból i krwawienie. Zazwyczaj kobieta pozostaje wtedy w domu, nie musi udawać się do szpitala. W takiej sytuacji warto zabezpieczyć powstałą podczas poronienia kosmówkę (jasne niteczki), aby skorzystać z praw, jakie przysługują rodzicom i móc wykonać dalsze badanie w laboratorium genetycznym, które pozwoli poznać przyczynę poronienia. W tym czasie kobieta powinna stosować podpaskę. Wszystko, co zostanie wydalone, należy umieścić w pojemniczku wykorzystywanym na mocz i zalane solą fizjologiczną. Po ustaniu krwawienia z pobranym wcześniej materiałem do badań, warto udać się do szpitala w celu sprawdzenia, czy aby na pewno pacjentka dokładnie się oczyściła. Zapobiega to komplikacjom takim jak np. stany zapalne. Niekiedy potrzebny jest dodatkowy zabieg łyżeczkowania.
Zabieg łyżeczkowania jest bezbolesny i trwa około 10 – 15 minut. W tym czasie pacjentka przebywa w krótkim znieczuleniu ogólnym. W trakcie zabiegu lekarz ma za zadanie oczyścić błonę śluzową kanału szyjki macicy. Kilka dni po łyżeczkowaniu możliwe jest krwawienie. Aby wykluczyć powikłania, po 2 tygodniach należy zgłosić się na kontrolę. Kobieta powinna również prowadzić oszczędny tryb życia.
Jeżeli przed zabiegiem rodzice wiedzą, że chcą przeprowadzić dalsze badania to powinni zgłosić ten fakt personelowi medycznemu, który będzie mógł zabezpieczyć materiał do badań. Dzięki dalszej diagnostyce można poznać płeć płodu lub przyczynę poronienia.
Prawa po poronieniu, z jakich mogą skorzystać rodzice:
– prawo do zasiłku pogrzebowego,
– prawo do odszkodowania z dodatkowego ubezpieczenia,
– prawo do skróconego urlopu macierzyńskiego,
– prawo do pochówku.
Możliwość skorzystania z tych praw (oprócz pochówku) przysługuje po rejestracji dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego. Odbywa się to na podstawie Karty Martwego Urodzenia, która jest wydawana przez szpital na podstawie płci płodu. Jeżeli ciąża była zbyt wczesna (przed 16 tygodniem), przez co lekarz nie mógł stwierdzić płci organoleptycznie, konieczne będzie wykonanie badań, które pozwolą dopiąć niezbędne formalności.
Aby poznać przyczynę poronienia niezbędne będzie wykonanie badania chorób genetycznych płodu. Polega ono na sprawdzeniu, czy ciąża była obciążona jedna z najczęstszych chorób, które mogły mieć wpływ na obumarcie płodu. Przyczyna szukana jest w chromosomach: X, Y, 13, 15, 16, 18, 21, 22. Materiał, jaki powinien zostać przekazany do badania to kosmówka, zabezpieczony kawałek pępowiny lub bloczek parafinowy.
Obumarcie płodu jest sytuacją, w której sporo dorosłych zastanawia się, dlaczego to się przytrafiło właśnie u nich. Szczęśliwi przyszli rodzice ostatecznie nie są w stanie doczekać się potomstwa, gdyż następuje śmierć płodu jeszcze przed porodem (naturalnym bądź tzw. cesarskim cięciem). Istnieje również określenie „wewnątrzmacicznego obumarcia płodu”, którym określa się śmierć płodu w drugiej połowie ciąży, gdy organizm jest już wystarczająco rozwinięty. Najczęstszym pytaniem, jakie pojawia się w momencie określenia zgonu płodu, jest to, co spowodowało, że taka sytuacja miała miejsce.
Jakie są objawy obumarcia płodu?
Jakie są przyczyny obumarcia płodu?
Co należy zrobić po stwierdzeniu obumarcia płodu?
Najczęstszym objawem obumarcia płodu w przypadku wczesnego etapu ciąży jest występujące krwawienie oraz (nie zawsze pojawiają się razem) zanik objawów ciążowych. Zazwyczaj informacja o śmierci płodu przekazywana jest przez lekarza ginekologa pacjentkom w trakcie kontrolnego badania USG (około 8-10 tydzień ciąży). W dalszych etapach rozwoju płodu należy monitorować odczuwalne ruchy płodu w brzuchu. Jeśli pojawia się zanik odczuwania jakichkolwiek ruchów ze strony płodu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem celem weryfikacji zaistniałej sytuacji. Lekarz w trakcie badania może określić, że nastąpiło obumarcie płodu, w momencie gdy przy badaniu nie jest możliwe wsłuchanie się w czynności serca płodu, nie można zbadać czynności serca płodu podczas badania USG oraz pojawiają się specyficzne objawy przy diagnostyce obrazowej (takie jak objaw Spaldinga, objaw aureoli bądź nadmierne zgięcie kręgosłupa).
Najczęstszą przyczyną obumarcia płodu są wady genetyczne, zwane inaczej aberracjami chromosomowymi. Sytuacja taka pojawia się w 60-80% przypadków. Mimo tego, że jest to najczęstsza przyczyna, zawsze warto się upewnić. Dlatego też rodzice po otrzymaniu informacji o śmierci płodu, powinni poprosić personel medyczny o zabezpieczenie tkanek, celem przekazania ich do badań genetycznych. Oprócz opisanej wyżej przyczyny mogą również pojawić się inne kwestie takie jak nieleczone choroby tarczycy, źle kontrolowana cukrzyca, wady wrodzone macicy, zmiany w macicy (np. polipy), zrosty wewnątrzmaciczne, niewydolność cieśniowo-szyjkowa, zakażenia (takie jak Rubella, CMV bądź HSV) czy stosowanie używek w postaci nikotyny, alkoholu lub narkotyków.
Po stwierdzeniu problemów z funkcjonowaniem płodu pacjentka jest od razu wysyłana do szpitala celem zrobienia kontrolnych badań. Po zrobieniu badania USG przez lekarza uzna on czy będzie możliwość poronienia naturalnego, czy jednak konieczne będą lekarstwa wywołujące. W ostateczności podejmie decyzję nad zabiegiem łyżeczkowania. Jak wspominaliśmy wcześniej – jeśli pacjentka chce znać przyczynę poronienia, powinna zgłosić zabezpieczenie tkanek jeszcze przed zastosowaniem lekarskim leków na poronienie.
Po zaistniałej sytuacji, kobiecie wciąż przysługują pewne prawa, nawet po poronieniu. Wśród nich znajduje się skrócony urlop macierzyński (56 dni), możliwość pochówku (nie jest to obowiązek), zasiłek pogrzebowy w wysokości 4000 zł (po całej ceremonii), odszkodowanie z polisy ubezpieczeniowej. Aby skorzystać z tych możliwości, do każdej z nich konieczne jest otrzymanie Aktu Urodzenia z Urzędu Stanu Cywilnego. By go otrzymać, szpital po określeniu płci płodu wystawia dokument zwany Kartą Martwego Urodzenia, z którym należy kierować się do urzędu.
