Badania w ciąży po poronieniu – dlaczego warto je zrobić? Jakie wybrać?

Badania prenatalne po poronieniu pozwalają upewnić się co do zdrowia dziecka. Taka informacja jest w szczególności cenna dla par, które w przeszłości straciły ciążę, gdyż pomaga odzyskać spokój. Jakie badania prenatalne w ciąży po poronieniu wybrać? Podpowiadamy.

Spis treści:

  1. Badania prenatalne w ciąży po poronieniu – ich wykonanie pozwala zyskać cenny spokój
  2. Badania prenatalne po poronieniu wykrywają najczęstsze trisomie oraz wiele innych chorób genetycznych
  3. Badania prenatalne w ciąży po poronieniu – testy genetyczne można wykonać już po 10. tygodniu ciąży
  4. Badania prenatalne po poronieniu może łączyć w sobie zalety badań nieinwazyjnych i inwazyjnych

Badania prenatalne w ciąży po poronieniu – ich wykonanie pozwala zyskać cenny spokój

Pary, które doświadczyły w przeszłości poronienia, często obawiają się straty kolejnej ciąży. Tymczasem szansa na wydanie na świat zdrowego potomstwa jest bardzo duża, ponieważ większość przypadków utraty ciąży (nawet 70%) jest spowodowana losowymi nieprawidłowościami genetycznymi, które są całkowicie niezależne od rodziców i nie powtarzają się [1]. Dzięki badaniom prenatalnym po poronieniu można się upewnić co do tego, że kolejne dziecko rozwija się prawidłowo.

Badania prenatalne po poronieniu wykrywają najczęstsze trisomie oraz wiele innych chorób genetycznych

Badania prenatalne w ciąży po poronieniu umożliwiają ocenę ryzyka wystąpienia najczęstszych trisomii (21 — zespół Downa, 18 — zespół Edwardsa, 13 — zespół Patau). To właśnie one odpowiadają za większość poronień na wczesnym etapie ciąży [2]. Dzięki badaniom prenatalnym po poronieniu można wykryć także inne nieprawidłowości o podłożu genetycznym, np. choroby związane z nieprawidłowościami chromosomów płci lub mikrodelecje / mikroduplikacje.

Badania prenatalne w ciąży po poronieniu – testy genetyczne można wykonać już po 10. tygodniu ciąży

Badania prenatalne po poronieniu  można wykonać na bardzo wczesnym etapie, bo już od 10. tygodnia ciąży.

Zwykle w pierwszej kolejności proponowane są badania przesiewowe takie jak test PAPP-a i USG, które są nieinwazyjne. Dopiero gdy wskażą na podwyższone ryzyko, mama kierowana jest na badania diagnostyczne, które pozwalają ostatecznie potwierdzić lub wykluczyć chorobę.

Od kilku lat dostępne są także badania wolnego płodowego DNA (inaczej NIPT – Non Invasive Prenatal Testing), które są również bezpieczne i nie wiążą się z ryzykiem poronienia. Polegają one na pobraniu niewielkiej próbki krwi od ciężarnej i następnie analizie zawartego w próbce materiału genetycznego dziecka [3]. Mają jednak znacznie wyższą czułość od badań podstawowych (są to badania genetyczne, badają wolne płodowe DNA) i pozwalają zmniejszyć liczbę ciężarnych kierowanych na niepotrzebną amniopunkcję.

W Polsce pierwszym testem tego typu był NIFTY i do dzisiaj jest on najczęściej wybierany na całym świecie. Ma on wysoką czułość (ponad 99% dla trisomii 21., czyli podobnie jak amniopunkcja). Zalecany jest w przypadku wystąpienia chorób genetycznych w poprzedniej ciąży i w rodzinie, gdy ciężarna ma ponad 35 lat oraz gdy otrzymała nieprawidłowe wyniki testu PAPP-a i USG (podwyższone ryzyko trisomii w badaniach prenatalnych I trymestru). Często zdarza się tak, że test PAPP-a i USG wskazują na podwyższone ryzyko trisomii, a dodatkowe badania tego nie potwierdzają i dziecko rodzi się zdrowe.

Badania prenatalne po poronieniu może łączyć w sobie zalety badań nieinwazyjnych i inwazyjnych

Test NIFTY łączy w sobie zalety badań nieinwazyjnych (bezpieczeństwo) i inwazyjnych (czułość porównywalna do amniopunkcji, ponad 99% dla trisomii 21.). Prawidłowy wynik badania pomaga rodzicom odzyskać spokój, w wielu przypadkach umożliwia również uniknięcie amniopunkcji.

Badanie prenatalne porównanie

Źródła:

  1. https://badaniaprenatalne.pl/poronienie/przyczyny-poronien/
  2. https://www.testdna.pl/badania-po-poronieniu/
  3. https://www.pbkm.pl/pregnancy-zone-2/choroby-w-ciazy/badanie-wolnego-plodowego-dna

Trombofilia wrodzona a ciąża – co należy wiedzieć?

Trombofilia wrodzona jest genetycznie uwarunkowaną chorobą, w której występują skłonności do nadkrzepliwości – czyli tworzenia się zakrzepów żylnych i tętniczych. W ciąży może być szczególnie groźna, a nie leczona prowadzi najczęściej do poronień. Można ich uniknąć przeprowadzając szczegółową diagnostykę i włączając odpowiednie leczenie farmakologiczne. 

Trombofilia wrodzona a ciąża

Trombofilia wrodzona i zakrzepica – czy to to samo?
Mechanizm powstawania zakrzepicy u ciężarnych
Mutacja genu protrombiny i V-Leiden jako jednoznaczny element ryzyka
Trombofilia wrodzona – jak ją rozpoznać?
Opieka nad ciężarną z trombofilią
Jakie badania wykonać, aby rozpoznać trombofilię?

Trombofilia wrodzona i zakrzepica – czy to to samo?

Trombofilia jest zaliczana do czynników ryzyka wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej i objawia się najczęściej zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych. Zakrzepica rozpoznawana jest wówczas, gdy dochodzi do zamknięcia światła naczyń krwionośnych przez proces krzepnięcia krwi, co jednocześnie prowadzi do zmniejszonego dopływu krwi do poszczególnych narządów oraz z narządów do serca. Zakrzepica niesie za sobą ryzyko zgonu, ponieważ istnieje ryzyko oderwania się skrzepu od ściany naczynia krwionośnego, który może doprowadzić do zatoru płucnego.

Mechanizm powstawania zakrzepicy u ciężarnych

Na skutek działania hormonów, które w zasadzie mają za zadanie podtrzymywać ciążę, krew przyszłej mamy staje się gęstsza, bardziej kleista i łatwiej zachodzi w niej proces krzepnięcia. Taki proces biologiczny ma chronić matkę przed nadmierną utratą krwi w chwili porodu. Zmiany, które zachodzą w organizmie kobiety ciężarnej mają znaczny wpływ na rozwój zakrzepicy, a ryzyko jej wystąpienia zwiększa się zdecydowanie w momencie istnienia również czynników genetycznych predysponujących do wystąpienia trombofilii wrodzonej. Ciąża a trombofilia wrodzona to ważne powiązanie, które wymaga stałej kontroli lekarskiej i właściwego leczenia.

Mutacja genu protrombiny i V-Leiden jako jednoznaczny element ryzyka

Wystąpienie w badaniach genetycznych u kobiety mutacji heterozygotycznej lub homozygotycznej w genie protrombiny informuje o zaburzeniach procesu krzepnięcia krwi. Mutacja w tym genie negatywnie wpływa na łożysko i może przyczyniać się do występowania nawykowych poronień. Ryzyko poronienia u kobiet obciążonych genetycznie mutacją genu protrombiny jest dwukrotnie wyższe niż u ciężarnych, które owej mutacji nie mają. Do niepowodzeń położniczych przyczynia się także mutacja genu V-Leiden, która prowadzi do zakrzepicy na podłożu genetycznym.

Mutacje w genie MTHFR (C677T lub A1298C) związane są z zaburzonym mechanizmem przyswajania między innymi kwasu foliowego, co pomimo suplementacji może prowadzić do wystąpienia wad cewy nerwowej u dziecka.

Trombofilia wrodzona – jak ją rozpoznać?

Ból i obrzęk kończyn głównie dolnych, a także ich sinoczerwone zabarwienie mogą sugerować, że kobieta ma problemy z krzepliwością krwi i warto przeprowadzić badanie w celu wykrycia lub wykluczenia trombofilii. Warto pamiętać, że wczesna diagnostyka i właściwe leczenie mogą zwiększyć szanse na pozytywne zakończenie ciąży i urodzenie zdrowego dziecka.

Opieka nad ciężarną z trombofilią

Ciąża u kobiet z trombofilią lub u kobiet, u których wystąpiła zakrzepica jest szczególnym stanem zwiększonego ryzyka i wymaga konieczności częstszego wykonywania badań: USG, KTG, morfologii i pomiaru ciśnienia, a także USG dopplerowskiego płodu, które ocenia przepływy w krążeniu matczyno-łożyskowym.

Pacjentki całą ciążę przyjmują leki mające za zadanie rozrzedzenie krwi i zmniejszenie ryzyka tworzenia się zakrzepów.

Warto zwrócić uwagę na to, że kobietom z rozpoznaną trombofilią zaleca się porody siłami natury, gdyż rana po cięciu cesarskim może być dodatkowym czynnikiem ryzyka powstania skrzepu.

Jakie badania wykonać, aby rozpoznać trombofilię?

Podstawowym elementem diagnostyki jest badanie genetyczne w kierunku trombofilii wrodzonej, które warto wykonać jeszcze przed planami o macierzyństwie. Pozwoli to na pełne zaopiekowanie się ciężarną i uniknięcie niepowodzeń położniczych po włączeniu ewentualnego leczenia.

W badaniach laboratoryjnych o zakrzepicy może świadczyć znacznie podwyższony poziom D-dimerów, a także rozbieżności w parametrach krzepnięcia krwi.

USG dopplerowskie pomoże zlokalizować istniejące skrzepy we krwi pacjentki.

Sposoby na ciążę po poronieniu – rezygnacja z używek

Zrezygnuj z używek i wprowadź zdrowy styl życia

Dzięki zbilansowanej diecie, aktywności fizycznej i rezygnacji z używek poprawia się jakość komórek jajowych i plemników. Styl życia ma więc ogromny wpływ na płodność każdego człowieka. Wpływa także na odporność i samopoczucie. Przygotowując się do ciąży po poronieniu warto więc przestrzegać kilku zasad.sposoby na ciążę po poronieniu


  1. Rezygnacja z używek – większa płodność
  2. Zbilansowana dieta – dostarcza wszystkich składników odżywczych
  3. Aktywność fizyczna – nie może jej zabraknąć
  4. Stabilizacja wagi ciała – szczególnie ważna u kobiety

Rezygnacja z używek – większa płodność

Palenie papierosów zmniejsza płodność kobiety aż o 20% i negatywnie odbija się na całym organizmie. Z tego powodu dobrze zrezygnować z nałogu, a także starać się unikać miejsc, w których obecny jest dym papierosowy. Na etapie planowania ciąży po poronieniu najlepiej całkowicie wyeliminować również alkohol.

Nie tylko negatywnie wpływa na komórki rozrodcze (szczególnie plemniki), ale może przyczyniać się do problemów z libido czy potencją. Co więcej, nawet najmniejsza ilość alkoholu może być niebezpieczna dla dziecka – szczególnie w czasie pierwszych dni po zapłodnieniu. W tym czasie kobieta może jeszcze nie zdawać sobie sprawy z ciąży, dlatego rezygnacja z alkoholu jest wskazana już w czasie starania o dziecko.

Polecamy: Ciąża po poronieniu jest możliwa!

Zbilansowana dieta – dostarcza wszystkich składników odżywczych

Na etapie starań o dziecko, a później również w ciąży, warto pamiętać o wprowadzaniu zbilansowanej diety. Polega ona na dostarczeniu organizmowi wszystkich niezbędnych składników, czyli białek, węglowodanów, tłuszczy, witamin i minerałów. Jadłospis powinien opierać się o warzywa i owoce, produkty pełnoziarniste (pieczywo, makarony), kasze, chude mięso i tłuste ryby oraz nabiał.

Najlepiej całkowicie zrezygnować z niezdrowych fast-foodów, słodyczy i przetworzonych dań. Zdrowa dieta nie tylko poprawi działanie całego organizmu (w tym jakość plemników i komórek jajowych), ale także samopoczucie.

Zobacz też: Sposoby na ciążę po poronieniu – przygotowanie psychiczne

Aktywność fizyczna – nie może jej zabraknąć

Warto postawić szczególnie na spacery na świeżym powietrzu, basen czy lekkie ćwiczenia na siłowni. W ten sposób organizm zostanie dotleniony, ale także przygotowany na ciążę, a następnie – poród.

Kobieta w dobrej kondycji dużo łatwiej znosi ten okres i szybciej wraca do formy po porodzie. Wspólna aktywność fizyczna partnerów to również okazja do zacieśnienia więzi, odstresowania się i spędzenia razem czasu.

Warto przeczytać: Badanie MTHFR – przebieg, wskazania, wynik

Stabilizacja wagi ciała – szczególnie ważna u kobiety

Przygotowując się do ciąży kobieta powinna unormować swoją wagę. Zbyt uboga dieta, szybkie chudnięcie i za mała ilość tkanki tłuszczowej często powodują bowiem zanik miesiączki, a co za tym idzie – również owulacji. Nadwaga i otyłość wiążą się natomiast z możliwością pojawienia się komplikacji w czasie ciąży, np. cukrzycy ciążowej.

Przeczytaj również: Kiedy wykonać badania po poronieniu?


Przeczytaj też:

 

Łyżeczkowanie a ciąża – jakie ryzyko dla matki, jakie szanse na dziecko?

Komplikacje po łyżeczkowaniu nie są częste, szczególnie wtedy, gdy zabieg wykonuje doświadczony lekarz. Najczęściej kobieta już po kilku tygodniach może zajść w kolejną ciążę. Czasami pojawiają się zbyt duże krwawienia, zrosty czy blizny. Łyżeczkowanie po poronieniu realizowane jest wtedy, kiedy organizm kobiety nie zostanie oczyszczony samoczynnie.

ciąża po łyżeczkowaniu
Czytaj dalej