❤️ Z myślą o Tobie – 13% na badania po poronieniu tylko do 12.05.25 Sprawdź!
❤️ Z myślą o Tobie – 13% na badania po poronieniu tylko do 12.05.25 Sprawdź!
Mięśniaki to najczęściej występujące u kobiety łagodne guzy, które nieleczone mogą powodować poronienia. Diagnozowane są w każdym wieku, ale najczęściej narażone na nie jesteśmy między 35 a 50 rokiem życia. W zależności od umiejscawiania mięśniaków, mogą dawać różne objawy w tym: ból w okolicach miednicy czy przedłużające się krwawienie.
Jeśli w Twoim otoczeniu są rodzice po poronieniu, na pewno chciałabyś podnieść ich na duchu. Do głowy przychodzą takie słowa, jak „nic się nie stało” czy „jeszcze będziecie mieć dziecko”. Warto zdawać sobie sprawę, że wiele tego typu pocieszeń może ranić. Czego zatem nie mówić rodzicom po poronieniu?
Czytaj dalej
Macica dwurożna – czyli wrodzona wada anatomiczna – może powodować poronienia wtedy, gdy jest bardzo zaawansowana. Jest to schorzenie rzadkie i najczęściej nie dające żadnych objawów. W zależności od postaci macicę dwurożną można wykryć w czasie laparoskopii z histeroskopią.
Spis treści
Dziecko po poronieniu można pochować niezależnie czasu trwania ciąży, jego wagi i innych czynników. Czasami jednak zdarzają się sytuacje, kiedy tkanki nie zostaną odpowiednio zabezpieczone lub gdy rodzice chcą zrobić to po dłuższym czasie. Istnieje wtedy kilka możliwości.
Spis treści
Odzyskanie równowagi psychicznej po poronieniu jest bardzo ważne. Tylko po pogodzeniu się ze stratą rodzice są tak naprawdę gotowi na pojawienie się kolejnego dziecka. Procesu żałoby nie da się przyspieszyć, każdy człowiek przechodzi go w swoim własnym tempie. Czasami może być potrzebna pomoc specjalisty.
Pełny okres żałoby trwa najczęściej od ok. 6 miesięcy do 2 lat. Jest to kwestia bardzo indywidualna, której nie da się (i nie można) przyspieszyć. Ten czas dzieli się na 4 etapy: od szoku i trudności w zaakceptowaniu sytuacji, przez tęsknotę i żal oraz poczucie beznadziejności aż po stopniowy powrót do normalnego funkcjonowania i pogodzenie się ze stratą.
Co więcej, warto zdawać sobie sprawę, że kolejne dziecko nie może być traktowane jako „lekarstwo” na to, co się stało. Może to doprowadzić do bardzo przykrych sytuacji w przyszłości. Rola „dziecka zastępczego” może na zawsze odcisnąć piętno na psychice dziecka. Rodzice mogą mieć bowiem problem z odpowiednim okazaniem miłości, a dziecko może poczuć się odrzucone czy niekochane.
Polecamy: „Pomagam moim pacjentkom przejść przez żałobę”
Po stracie dziecka bardzo ważna jest obecność innych osób – bliskich czy rodziców, którzy doświadczyli podobnej straty. Spotkanie, rozmowa czy nawet milczenie z innymi to ważny czynnik umożliwiający szybsze pogodzenie się ze stratą i wyrażenie swoich emocjo. Nie warto bowiem zamykać się, udawać, że nic się nie stało czy uważać poronienia za temat tabu. Istnieje wiele grup wsparcia, for, rekolekcji czy stron internetowych dla rodziców po poronieniu. Warto skorzystać z ich pomocy i podzielić się swoim doświadczeniem.
Zobacz też: Grupy wsparcia dla rodziców po stracie dziecka
Należy zrobić to przede wszystkim wtedy, kiedy żałoba nie zostaje odpowiednio przepracowana i kiedy pojawiają się zakłócenia w tym procesie. Objawiają się one m.in. niechęcią posiadania kolejnego dziecka (z powodu strachu przed stratą), depresją i zaniechaniem dotychczasowych zainteresowań, izolacją od społeczeństwa czy unikaniem współżycia ze względu na obawy przed ciążą.
Z pomocy specjalisty dobrze jest skorzystać również wtedy, gdy pojawiają się coraz częstsze i pogłębiające się konflikty w związku. Psycholog może zaproponować wtedy specjalną terapię dla par.
Czytaj więcej: Pomoc psychologiczna po poronieniu
Przeczytaj też:
