❤️ Chcesz poznać możliwą przyczynę poronienia? Skorzystaj ze zniżki na badania genetyczne z kodem GENETYKA
❤️ Chcesz poznać możliwą przyczynę poronienia? Skorzystaj ze zniżki na badania genetyczne z kodem GENETYKA
Trombofilia wrodzona, czyli genetyczna skłonność do zakrzepicy, może prowadzić do poronienia, w tym do poronień nawracających (nawykowych). Wczesne wykrycie tej choroby i wdrożenie odpowiedniego leczenia zwiększa szanse na donoszenie ciąży i urodzenie zdrowego dziecka w przyszłości.
Diagnostyka nawracających poronień nie jest łatwa. Jest wiele schorzeń, które mogą powodować przedwczesne zakończenie ciąży. Na szczęście poznając przyczynę poronienia, w większości przypadków lekarz jest w stanie zaplanować leczenie lub prowadzenie ciąży w taki sposób, aby miała ona szansę zakończyć się urodzeniem zdrowego dziecka. Zalecane badania po poronieniach to badania: histopatologiczne, genetyczne, immunologiczne, hormonalne, anatomiczne oraz badanie nasienia.
Od kilku lat borykam się z niepłodnością, przyjmowałam leki. Kiedy hormony się wyregulowały ginekolog powiedziała mi, że jeśli zajdę w ciąże to znaczy, że organizm jest na to gotowy. Tak bardzo czekałam aż pojawią się dwie kreski, że za każdym razem gdy spóźniała mi się miesiączka robiłam test i za każdym razem rozczarowanie bolało tak samo.
Pewnego dnia kiedy zauważyłam, że miesiączka spóźnia się pare dni kupiłam dwa testy. Późnym wieczorem jak wróciłam z zakupów zrobiłam jeden z nich i bez wielkich emocji udałam się do kuchni, żeby rozpakowywać zakupy – nie liczyłam, że tym razem pojawią się upragnione dwie kreski.
Kiedy poszłam do toalety i zobaczyłam pozytywny wynik, wtedy radości nie było końca, od razu zadzwoniłam do męża z dobrymi wiadomościami. Pokochałam moją fasolkę od pierwszych dwóch kresek.
Na drugi dzień od razu zadzwoniłam umówić się do lekarza na wizytę, musiałam czekać dwa tygodnie, jednak cierpliwość popłaca. Pierwsza wizyta wszystko było w porządku. Mój maleńki cud się rozwijał a moja miłość rosła w siłę.
Przyszły pierwsze nudności i objawy ciążowe.
Czas kolejnej wizyty, siedziałam przed gabinetem i miałam złe przeczucia.
Już jak lekarz robił USG widziałam, że coś jest nie tak.
W 10 tygodniu ciąży serduszko mojej fasolki przestało bić. Od razu miałam wykonać beta hcg. Po otrzymaniu wyniku – decyzja lekarza mogła być tylko jedna – skierowanie na oddział w celu indukcji poronienia. W tej chwili moje całe szczęście prysło jak bańka mydlana.
W szpitalu otrzymałam tabletki. Moja kruszynka wypadła ze mnie, a ja nie mogłam nic zrobić. Ból i pustka są nie do opisania. Czułam się bezradna, zraniona i brudna. Tak bardzo pragnęłam wyjść już do domu.
Niestety farmakologia nie przyniosła zadawalającego rezultatu, potrzebny był zabieg łyżeczkowania. Kolejne nerwy, stres, ból i upokorzenie.
Najgorsze jest to, że tak długo starałam się o moje maleństwo a wystarczyły dwa dni i straciłam wszystko, straciłam cząstkę siebie.
Moje serce rozbiło się na milion drobnych kawałków.
Dla wszystkich mam aniołków życzę wszystkiego, wszystkiego dobrego.
Autor: Mari
Wszyscy wokół mówią, że muszę cieszyć się z tego co mam, a mam dwie piękne i zdrowe córeczki. Nigdy nie uważałam inaczej. Bardzo je kocham i bardzo się cieszę, że je mam, bo są dla mnie najważniejsze w życiu. Nie potrafię jednak zapomnieć o trzecim i czwartym dzieciątku, których nigdy nie było mi dane zobaczyć.
Poroniłam trzecią i czwartą ciąże. Nie potrafię się z tym pogodzić, obie ciążę poroniłam w 9 tygodniu. Udało mi się usłyszeć: „że to były zarodki, tak miało być, ciesz się, bo niektórzy nie mają dzieci” – a ja mam dwójkę zdrowych dzieci.
Wszystko rozumiem, ale dla mnie to już były dzieci, nie zarodki. Dla mnie dwie kreski na teście to już dziecko. „Tak miało być..”, być może, ale dlaczego, kto powiedział, że tak miało być, przecież wcale nie musiało.
I tak wiem, że niektórzy nie mają dzieci, jednak niech sobie wyobrazi ktoś kto już ma dzieci, że jednego z nich nie ma, po prostu nie ma. Ja tak się czuje czuje, jakbym miała mieć czwórkę dzieci, wyobrażam je sobie, ale nie…. W rzeczywistości jest ich dwójka( kochana dwójka) ale jednak dwójka nie czwórka.
I choć moja historia nie jest aż tak traumatyczna jak większość ludzi uważa, to ja czuje się z tym bardzo źle, kiedyś śmiałam się nieustannie, co wypisane jest na mojej twarzy w postaci zmarszczek mimicznych. Teraz nie pamiętam kiedy ostatnio prawdziwie się uśmiechałam. Wierze jednak że się podniosę bo mam dla kogo, ale obawiam się że nigdy już tak radosna jak kiedyś nie będę….
Autor: Mama
Myślałam, że takie rzeczy przytrafiają się innym – nie mnie. To tylko zły sen a jutro obudzę się i wszystko będzie dobrze.
Kiedy położna zaleciła drugie USG za tydzień, wciąż miałam nadzieję, że płód zacznie się rozwijać, a serce bić. Byłam gotowa, by nosić pod sercem dziecko, które będzie chore. Ale ono nie było chore. Było martwe.
Najgorsze było czekanie. Jak wyrok. W obcym kraju, płakałam tylko, gdy obok nie było męża i trzyletniej córeczki. Miałam dla kogo żyć i to trzymało mnie w ryzach. Myślałam też o mamach, które poroniły. Wtedy było mi łatwiej.
Czekam co przyniesie los. Czy będziemy starać się o kolejne dziecko ? Pewnie tak. Ale wciąż w głowie będę mieć fasolkę, która miała pięknie rosnąć, a tak szybko zakończyła swój żywot.
Ze łzami w oczach patrzę w przyszłość. Widocznie to nie był nasz czas. Ale wiem, że jestem silniejsza niż kiedykolwiek. I zrobię wszystko by być dobrą mamą dla córki i być może dla jej rodzeństwa. Kiedyś. W przyszłości. Jeszcze będzie pięknie. Wierzę w to.
Autor: Ania
