admin | Poroniłam.pl

Moje dwa Promyki – historia po stracie

Opublikowany przez admin

Jestem mamą 4 letniej Marcelinki- zdrowej, silnej dziewczynki. Jestem też mamą Kazika i Marysi, moje dwa Anioły.

Moje dwa Promyki - historia po stracie

Zrobiliśmy badania genetyczne dopiero u Marii, bo przecież już miało być dobrze… brałam progesteron, zmieniłam gabinet na prywatny z lepszym sprzętem itp.

Nie miałam plamień, ale bolał mnie brzuch, szczególnie w miejscu blizny po CC. Wyszła Trisomia 15.Serduszko biło 119 uderzeń na sekundę, a 2 tygodnie później już nie.

Nie wiedziałam co lekarz do mnie mówi, nie rozumiałam treści, chciałam jak najszybciej wyjść z gabinetu. Odnosiłam wrażenie, że nie do mnie. Poprosiłam, aby zadaniowo mi wytłumaczył co mam zrobić: test na covid, później szpital.

Po wyjściu z gabinetu już chciałam krzyczeć, krzyczeć z bólu, z żalu, że to akurat mnie spotkało. Że mam w sobie dziecko, a ono nie żyje.
Moja radość, moja miłość, moja mała fasolka..

Że muszę jechać do szpitala na zabieg. Coś się skończyło. Dwa poronienia w okresie od stycznia do lipca… Teraz czekam na wizytę u genetyka. Ale czy znajdę w sobie siłę? Czy jeszcze będę chciała próbować?- nie wiem.

Pamiętam o Was moje słoneczka, moje dwa promyki. Nie zapomnę.

Autor: Wiktoria

Księżniczka – historia po stracie

Opublikowany przez admin

Odpowiedz

Miesiąc temu urodziłam córeczkę. Martwą. Za 3 tygodnie mieliśmy termin porodu. Tak bardzo byłam z niej dumna. Lecz ona odeszła, nagle, po cichu.

Nic nie wskazywało na to, że może się stać coś złego. Ciąża przebiegała bez zastrzeżeń. Była silną, zdrową i bardzo ruchliwą dziewczynką. Nigdy nie zrozumiem czemu tak się stało. Po prostu, przestałam czuć jej ruchy. Jakby ktoś zdmuchnął świeczkę.

Tak więc oczekiwałam porodu, ale już martwego dziecka. Przytulałam ją i całowałam wiedząc, że ostatni raz trzymam ją w ramionach. Oddawałam w ręce personelu wiedząc, że już nigdy jej nie zobaczę. Lecz zobaczyłam, leżącą w białej trumience. Jakby spała. Jakby się nic nie wydarzyło.

Najpiękniejsza istota jaką kiedykolwiek widziałam.

Autor: Mama

Do 3 razy sztuka – historia po stracie

Opublikowany przez admin

Odpowiedz

Myśleliśmy, że ten 3 raz się uda. Ciąża dosłownie prowadzona od samego początku. Badania zrobiliśmy wszystko w normach. HCG tym razem rosło prawidłowo, były ciążowe objawy. Na 1 USG widoczne tętno, bardzo się cieszyliśmy.

Do 3 razy sztuka - historia po stracie
Na kolejnym USG, niestety tętno już nie było widoczne – ciąża obumarła, nasze 3 poronienie.

Dalej już tylko płacz i pytania dlaczego ?

Jest ciężko, nie poddajemy się i szukamy przyczyny, by kiedyś na świecie powitać w końcu nasz 1 cud.

Autor: Ann

3 poronienia w rok – historia po stracie

Opublikowany przez admin

Odpowiedz

Wszystko zaczęło się rok temu, kiedy to z mężem dowiedzieliśmy się, że jestem w ciąży. Wielkie zaskoczenie, ponieważ tego nie planowaliśmy. Niestety pierwsza strata, zarodek się nie rozwinął…szok i niedowierzanie.

Zawsze chcieliśmy mieć dzieci, jednak dopiero ta strata uświadomiła nas, że to właśnie już czas. Lekarze mówili – tak się zdarza, co piąta kobieta traci ciążę, następnym razem się uda.

Niestety się nie udało, kolejna strata. Mijał rok a już straciłam trzecie maleństwo – ból nie do zniesienia. Pierwszy raz usłyszeliśmy bijące serduszko, wracaliśmy szczęśliwi od lekarza jak nigdy dotąd. Tego samego dnia poroniłam, 6 tydzień.

Czeka nas konsultacja u lekarza. Nie wiem co dalej…

Autor: Ewa

Pogrzeb dziecka po poronieniu

Opublikowany przez admin

Pogrzeb dziecka po poronieniu może odbyć się wtedy, kiedy rodzice odbiorą ze szpitala kartę zgonu lub kartę martwego urodzenia. Ten drugi dokument umożliwia również rejestrację dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego, a co za tym idzie – odbiór zasiłku pogrzebowego oraz urlop macierzyński. O chęci organizacji pogrzebu należy powiadomić personel w szpitalu.