Rozmowa z Rodzicami po stracie nie jest łatwym zadaniem. Dowiedz się więcej na temat tego, jak rozmawiać na temat trudnych doświadczeń osób, którym zawodowo towarzyszysz. Artykuł przygotowała mgr Izabela Pelińska – psycholog i psychoterapeutka.
Spis treści:
- Zapewnij rozmówcy, że wszystkie jego emocje są ważne i są w porządku
- Daj czas swojemu rozmówcy
- Bądź empatyczna, pokaż, że naprawdę widzisz swojego rozmówcę
- Motywuj do szukania pomocy
Podpowiedzi, które opisałam we wcześniejszym artykule: (Dla położnych: jak zadbać o siebie) dotyczą głównie tego jak radzić sobie już po doświadczeniu trudu w Twojej pracy lub o co zadbać, żeby łatwiej było przyjmować wyzwania wynikające z Twojej roli
zawodowej. Oprócz towarzyszenia trudnym historiom w Twojej pracy, jednym z Twoich zadań jest często rozmowa z rodzicami po stratach, rodzicami wcześniaków czy dzieci, które urodziły się chore.
Poniżej chciałabym Ci podpowiedzieć kilka wskazówek, które mogą okazać się pomocne aby taką rozmowę przeprowadzić. Abyś mogła czuć się nieco mniej zagubiona, abyś nie czuła, że musisz tego unikać, bo nie wiesz jak się zachować.
Zapewnij rozmówcy, że wszystkie jego emocje są ważne i są w porządku
Bez względu na to czy rozmawiasz z kobietą czy z mężczyzną, z osobą, której łatwiej mówić o emocjach, czy taką, która wydaje się być bardziej skryta spróbuj zapewnić Twojego rozmówcę, że bez względu na to jakie emocje czuje i jaka jest ich intensywność, wszystkie są ważne i wszystkie są w porządku.
W sytuacji utraty czy to w wyniku poronienia czy martwego urodzenia, w sytuacji choroby czy zagrożenia życia można czuć strach, smutek, rozpacz, rozczarowanie, poczucie niezgody, niesprawiedliwości. Spróbuj zrobić przestrzeń na wszystko co się pojawi, również na ambiwalencję.
Może pojawić się i smutek po stracie dziecka a jednocześnie ulga że np., roniąca czy rodząca kobieta jest zdrowa kiedy w tym doświadczeniu jej życiu lub zdrowiu zagrażało niebezpieczeństwo. Oba uczucia są w porządku.
Możesz chcieć na pocieszenie dodać jakąś informację o tym, że może tak miało być, że będzie lepiej itp. Wiem, że masz dobre intencje, chcesz żeby druga osoba poczuła się lepiej ale nie rób tego. To często odbiera poczucie, że nasza strata jest realna i poważna a nasze uczucia adekwatne.
Daj czas swojemu rozmówcy
Robiąc przestrzeń na uczucia spróbuj dać rozmówcy czas, pozwolić mu nazwać swoje emocje swoimi słowami, nie próbując ich przyspieszać, interpretować, przerywać, ukierunkowywać. Może pojawiać się w Tobie potrzeba odpowiedzenia za kogoś szybciej, przekazania dobrej rady. To zrozumiałe.
Towarzysząc innym w cierpieniu możemy czuć się bezradnie i chcieć szukać rozwiązań. Postaraj się jednak po prostu być i słuchać, Twoja obecność to naprawdę dużo. Możesz też co jakiś czas powtórzyć to co usłyszałaś, jednocześnie zapewniając, że większa kruchość i wrażliwość w takim doświadczeniu jest zupełnie naturalna.
Bądź empatyczna, pokaż, że naprawdę widzisz swojego rozmówcę
W towarzyszeniu innym w trudnych sytuacjach niesamowicie ważna jest empatia. Oprócz uważnego słuchania, przekaż Twoje zrozumienie i uważność na przeżycia drugiej osoby. Nie musisz mieć takich samych doświadczeń, aby to zrozumieć.
Możesz powiedzieć „Nie wyobrażam sobie, co Pan/i czuje, ale widzę jak ogromny ból to przynosi. Jest mi bardzo przykre, że to Pana/ią spotkało. Nie jest to sprawiedliwe. Czy mogę jakoś pomóc?” To pytanie, w którym dajesz swoją otwartość na to, że jesteś.
Może możesz chwilę porozmawiać, a może chwilę pomilczeć i po prostu być? Potrzeby Twoich rozmówców mogą być bardzo różne i danie na nie przestrzeni może być choć odrobinę kojącą informacją „widzę Cię”.
Motywuj do szukania pomocy
To, co jeszcze możesz zrobić, to zachęcić do poszukiwania pomocy dalej. Istnieją miejsca, które pomagają osobom w trudnych sytuacjach okołoporodowych zarówno w przestrzeni diagnostycznej jak i psychologicznej.
Pomocne wydaje się zebranie wcześniej różnych materiałów edukacyjnych, które możesz w takim momencie przekazać rozmówcy. Zarówno broszur, które mogą pomóc im zrozumieć przeżywane emocje, poznać swoje prawa jak i zbierających miejsca, do których mogą zgłosić się po dalszą pomoc.
Takie bezpłatne materiały m.in. do szpitali wysyła m.in. redakcja Poroniłam.pl (od Redakcji: ulotki dla Pacjentek możesz zamówić bezpłatnie tutaj: Bezpłatne ulotki z informacjami o prawach po poronieniu), Fundacja Medycyny
Prenatalnej im. Ernesta Wójcickiego oraz Centrum Przystanek Mama. Warto skorzystać.
To tyle i aż tyle. Nie musisz wiedzieć więcej, nie musisz być psychologiem, nie musisz umieć wspierać na dalszych etapach. Bądź, zauważ, usłysz, wesprzyj w poszukiwaniu pomocy dalej.
Autorka tekstu: mgr Izabela Pelińska, pycholożka, psychoterapeutka
Od redakcji: Prowadzimy na FB grupę zamkniętą, w której kobiety po poronieniu mogę uzyskać wsparcie innych kobiet. Znajdziecie ją tutaj: Po poronieniu – Badania, ciąża, prawa i wsparcie