Poronieniami nawykowymi (poronieniami nawracającymi) nazywa się takie sytuacje, gdy przynajmniej trzy razy dochodzi do samoczynnego przerwania ciąży przed 23. tygodniem jej trwania. Utrata dziecka we wczesnym życiu płodowym jest ogromną traumą dla każdej kobiety czy przyszłych rodziców. Tym bardziej, jeśli taka tragedia zdarzy się więcej niż jeden raz.
Jakie są przyczyny poronień nawykowych?
Jakie są objawy poronień nawykowych?
Jak wygląda diagnostyka poronień nawykowych?
Jak wygląda leczenie poronień nawykowych?
Jakie są przyczyny poronień nawykowych?
Do przyczyn poronień nawykowych można zaliczyć: zaburzenia hormonalne (szczególnie niedobór progesteronu oraz złe funkcjonowanie tarczycy), problemy z łożyskiem, mięśniaki macicy czy nieprawidłowości w jej budowie anatomicznej, zaburzenia immunologiczne, zespół antyfosfolipidowy, przebyte infekcje wirusowe, takie jak różyczka bądź cytomegalia oraz zaburzenia w budowie chromosomów.
Jakie są objawy poronień nawykowych?
Objawami poronień są intensywne krwawienia z dróg rodnych, towarzyszące im bolesne skurcze macicy oraz silny ból odczuwalny w dolnej części brzucha. Może wystąpić także stan zapalny narządów rodnych i wynikająca z niego wysoka gorączka.
Jak wygląda diagnostyka poronień nawykowych?
Kiedy stwierdzi się u kobiety występowanie poronień nawracających, musi ona zostać w szpitalu, gdzie lekarze pobiorą i przebadają poronione tkanki. (Oczywiście przez jakiś czas po poronieniu nie można podejmować życia seksualnego!) Należy również wykonać USG oraz rezonans magnetyczny. Następnie obu rodziców poddaje się badaniom hormonalnym, a także badaniom genetycznym, aby sprawdzić kariotypy partnerów oraz ustalić przyczynę poronień nawracających.
Jak wygląda leczenie poronień nawykowych?
Jeśli przyczyną jest wada anatomiczna (np. mięśniaki czy przegroda macicy), należy wykonać odpowiednią operację korekcyjną bądź założyć na szyjkę macicy pessar lub szew okrężny. Gdy mamy do czynienia z zaburzeniami gospodarki hormonalnej, trzeba zastosować terapię mającą na celu zapewnienie odpowiedniej ilości hormonów. Jeśli przyczyną jest zespół antyfosfolipidowy, związany z obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych, istotna będzie profilaktyka przeciwzakrzepowa.