Utrata ciąży przed 22 tygodniem nazywana jest poronieniem. Jest to zjawisko, którego w większości przypadków nie da się przewidzieć. Największe ryzyko poronienia dotyczy ciąż do 12 tygodnia. Po potwierdzeniu ciąży do 12 tygodnia około 10-20% kobiet może dotknąć poronienie. W zdecydowanej większości utrata ciąży dotyczy jednak bardzo wczesnego etapu jej trwania, czyli 4-6 tygodnia.
Co się dzieje w organizmie po poronieniu?
Jakie czynniki wpływają na poronienie?
Jak rozpoznać poronienie?
Poronienie – gdzie szukać przyczyny?
Co się dzieje w organizmie po poronieniu?
Kiedy dochodzi do poronienia lub obumarcia zarodka/płodu, poziom beta – HCG drastycznie spada, a ciąża przestaje się rozwijać. Wykonanie badania w kierunku wykrycia tego hormonu jest jedną z metod diagnostyki poronień. Przy poronieniu dochodzi do wydalenia tkanek ciążowych w sposób naturalny lub wywołany farmakologicznie. Przy naturalnym poronieniu organizm kobiety szybko dochodzi do siebie, a już w kolejnym cyklu miesiączkowym możliwe jest ponowne zajście w ciążę.
Jakie czynniki wpływają na poronienie ?
Nie zawsze możliwe jest określenie przyczyn poronienia – najczęściej utrata ciąży związana jest z zaburzeniami w obrębie chromosomów, do których dochodzi już w czasie zapłodnienia. Wady genetyczne stanowią nawet 50% przyczyn poronień. Utrata ciąży może być wywołana stresem, silnymi emocjami, urazem czy przyjmowaniem używek.
Jak rozpoznać poronienie ?
Poronienie może przebiegać bezobjawowo, co jest charakterystyczne dla bardzo wczesnej ciąży. Objawami poronienia mogą być odczuwane przez kobietę skurcze, bólu podbrzusza, szczególnie kiedy towarzyszy im krwawienie z dróg rodnych (często ze skrzepami). Skurcze towarzyszące poronieniu na ogół są bolesne i mogą przypominać parcie.
Poronienie – gdzie szukać przyczyny ?
Szukanie przyczyn poronienia warto rozpocząć od zbadania tkanek pochodzących z poronienia, np. fragmentów kosmówki, łożyska czy pępowiny. W ten sposób można sprawdzić, czy płód był obciążony zaburzeniami genetycznymi. Warto, by para zdecydowała się na badanie kariotypu, ponieważ zaburzenia w obrębie chromosomów mogą być dziedziczone. Lekarz ginekolog powinien zlecić szereg dodatkowych badań, mających na celu określenie ogólnego stanu zdrowia pacjentki oraz jej gospodarkę hormonalną.