Poronienie jest dla kobiety dramatyczną sytuacją. Wiele z nich zastanawia się po utracie ciąży, co się właściwie wydarzyło, co było przyczyną poronienia? Utrata ciąży zawsze oznacza strach, że nie uda się donosić potencjalnej kolejnej ciąży. Pacjentki często decydują się na wykonanie badań na próbce z poronienia, aby poznać przyczynę utraty ciąży.
Jaki jest związek trombofilii z poronieniami u kobiet?
Kiedy warto wykonać badania po poronieniach?
Czym jest poronienie samoistne? Kiedy występuje? Czym się charakteryzuje?
Jaki jest związek trombofilii z poronieniami u kobiet?
Trombofilia wrodzona to choroba genetyczna. Może ona jednak nie dawać żadnych widocznych objawów mimo zmian w genach. Jednak w niektórych przypadkach prowadzi ona do zakrzepicy. Najczęściej trombofilia objawia się zaczerwienieniem, bólem i puchnięciem nóg. Często pojawia się także gorączka oraz ucisk w klatce piersiowej. Powstawanie zakrzepów jest niebezpieczne dla płodu, więc w wielu przypadkach prowadzi ona do poronienia, a nawet do poronień nawracających.
Trombofilię można wykryć, przeprowadzając badania genetyczne. Sprawdzają one, czy w naszych genach znajdują się mutacje, które mogły wywołać poronienie. W przypadku podejrzenia trombofilii bada się przede wszystkim czynnik V Leiden oraz gen protrombiny.
Jeśli trombofilia zostanie wykryta u kobiety, która chce starać się o dziecko, to zostanie jej zalecone odpowiednie leczenie. Najczęściej zalecane jest stosowanie leków przeciwzakrzepowych, a głównie heparyny oraz częste powtarzanie badanie USG. Jeśli uda się donosić ciążę, to zalecany jest poród naturalny, ponieważ jest bezpieczniejszy niż cesarskie cięcie.
Trombofilia jest schorzeniem dziedzicznym, więc po jej wykryciu, przebadać powinna się najbliższa rodzina pacjentki.
Kiedy warto wykonać badania po poronieniach?
Badania na próbce z poronienia warto wykonać już po pierwszej utracie ciąży. Jednak ważne są także badania innego rodzaju. Po utracie ciąży warto przeprowadzić:
- Badania genetyczne płodu – można je wykonać od razu po poronieniu. Wykryją one, czy przyczyną utraty ciąży były czynniki genetyczne. Jest to jedno z najczęściej wykonywanych badań po poronieniu, ponieważ 60% poronień ma podłoże genetyczne. Wykonuje się je z próbki, która zawiera DNA płodu np. kosmówki, kosmki kosmówki, fragmentu łożyska czy kawałka pępowiny. Najlepiej, aby próbka była zabezpieczona w soli fizjologicznej albo bloczku parafinowym. Próbki nie można zabezpieczyć w formalinie, ponieważ degraduje ona materiał genetyczny. Próbkę z soli fizjologicznej można dostarczyć nawet do 7 dni po badaniu.
- Badanie kariotypu rodziców- jest to badanie genetyczne, które pozwoli stwierdzić wady w kariotypie rodziców. Warto je przeprowadzić, ponieważ te nieprawidłowości mogą prowadzić do utraty kolejnych ciąż. Wykonuje się je z próbki pobranej z krwi.
- Badania na celiaklię (nietolerancję glutenu)- ryzyko utraty ciąży u kobiet z nieleczoną celiaklią jest 10 razy większe niż u pozostałych kobiet. Poronienie często jest jedynym objawem tego schorzenia. Warto więc sprawdzić, czy przyczyną poronienia była celiaklia, aby móc wdrożyć leczenie i zwiększyć szanse na donoszenie kolejnych ciąż.
- Badanie czynników infekcyjnych- badanie to wykryje, czy przyczyną poronienia nie było zakażenie np. różyczką, toksoplazmozą czy opryszczką.
- Badanie hormonalne– najlepiej jest je wykonać do 3 miesięcy po utracie ciąży. Zbadane powinny zostać hormony płciowe (FSH, LH, progesteron, estrogeny, prolaktyna, androgeny) oraz hormony tarczycy (TSH, FT3, FT4). Uregulowanie gospodarki hormonalnej oraz wykrycie potencjalnych zaburzeń po poronieniu, pozwala na donoszenie kolejnej ciąży w przyszłości.
- Badanie czynników immunologicznych – badanie to wykaże, czy poronienie nie było nieprawidłową reakcją układu immunologicznego matki na organizm dziecka.
Czym jest poronienie samoistne? Kiedy występuje? Czym się charakteryzuje?
Poronienie samoistne to przedwczesne przerwanie ciąży z przyczyn naturalnych (nie występują dodatkowe czynniki). Może ono wystąpić do 22 tygodnia ciąży. Poronienie samoistne najczęściej objawia się poprzez:
- ból podbrzusza
- krwawienie i plamienie z dróg rodnych
- skurcze brzucha
- brak czynności serca płodu (można to stwierdzić jedynie podczas badania USG).
Trzy pierwsze objawy są bardzo mało charakterystyczne. Zdarza się, że na bardzo wczesnych etapach ciąży, gdy kobieta o niej nie wie, są mylone z miesiączką. Jeśli tak jest, to macica sama się oczyszcza. Tego typu sytuacje zdarzają się do 12 tygodnia ciąży.
Po 12 tygodniu ciąży krwawienie z dróg rodnych może być bardziej intensywne. W takich przypadkach z organizmu wraz z krwawieniem zostaje wydalona jedynie część jaja płodowego. Druga część pozostaje w macicy i trzeba ją usunąć za pomocą łyżeczkowania.